- Postać, która pojawia się po zainstalowaniu aktualizacji Scholar of the First Sin.
- Zdaje się pełnić podobną rolę co Kaathe w Dark Souls i opowiada wybranemu nieumarłemu, o tym że ludzie z natury posiadają w sobie mrok (ponieważ pochodzą z Mrocznej Duszy) i to jak "ulotne formy" ludzi są jedynie iluzją, gdy Pierwszy Płomień jest rozpalony.
- Podczas trzeciego spotkania, przedstawia się jako Aldia.
- Jest to prawdziwy finałowy krytyczny przeciwnik Dark Souls II. Jeśli gracz chce się z nim zmierzyć, musi przed zabiciem Nashandry wyeliminować Vendricka.
Lokacje:
- Ostatnie rozpalone Pierwotne Ognisko. Jeżeli wszystkie Pierwotne Ogniska zostały rozpalone przed aktualizacją gry do wersji 1.10, można ją znaleźć przy Pierwotnym Ognisku w Czarnym Jarze.
- Krypta Nieumarłych - przy pierwszym ognisku. Zada pytanie, na które należy odpowiedzieć twierdząco, jeżeli chcemy jeszcze ją spotkać w przyszłości.
- Smocza Kapliczka - przy pierwszym ognisku. Jeżeli zada pytanie należy odpowiedzieć twierdząco.
- Tron Pragnień - po pokonaniu Nashandry, jeśli wcześniej została pokonana trzeba spalić żar ascezy.
Ataki:
| Nazwa Ataku | Opis |
|---|---|
| Ogromna kula ognia | Aldia unosi macki do góry i przez ok. 10 sek. przygotowuje się do ataku, po czym wypuszcza w naszym kierunku po linii prostej kulę ognia ze średnią prędkością. Wybuch w kontakcie z podłożem/postacią ma spory zasięg. Bezpośrednie trafienie kończy się śmiercią, otarcie się o płomienie pozbawia ogromnej liczby PŻ. Można spróbować zadać 1-2 ciosy podczas przygotowywania tego ataku, jeśli nie jesteś zbyt daleko od bossa, lecz później należy daleko odbiec i uniknąć kuli. |
| Atak obszarowy mackami | Boss unosi kończyny i zanurza je w ziemię, a po chwili wynurza je wokół siebie. Atak łatwy do uniknięcia, wystarczy odpowiednio się oddalić. |
| Samonaprowadzający atak mackami | Atak podobny do powyższego, z tą różnicą, że macki wynurzają się w kierunku naszej postaci, podążając za nią. Nieuniknięcie tego ataku powoduje otrzymanie dużych obrażeń, jednak można go zablokować tarczą. |
| Samonaprowadzające kule ognia | Aldia tworzy 3-5 kul ognia nad sobą i pojedynczo je wypuszcza w kierunku naszej postaci, które niezbyt szybko zmierzają w kierunku naszej postaci. Można ich łatwo uniknąć wykonując kilka przewrotów w bok. Zdarza się, że boss nie wypuszcza wszystkich kul w jednej serii, ale w dwóch, z krótką przerwą między nimi. |
| Wybuch | Tuż przed pojawieniem się Aldii w nowym miejscu następuje atak obszarowy o średnim zasięgu, który gdy trafi postać, odrzuca ją do tyłu. |
Strategie
Uderzajmy Aldię dopiero po zgaśnięciu jego ognia, w przeciwnym wypadku zostaniemy zranieni, a boss otrzyma mocno pomniejszone obrażenia. Arenę powinniśmy dobrze znać, ale uważajmy zawsze na przepaść.
Strategia - walka wręcz
Aldia jest bossem, który nie porusza się. Jej ataki ograniczają się do kilku rodzajów ognistych kul oraz ataków mackami. Ponadto wokół siebie tworzy rozżarzoną strefę i po wejściu na nią postać zaczyna stopniowo tracić PŻ. Utrata PŻ nie jest tak gwałtowna jak w przypadku stąpania po rozżarzonych kamieniach w Żelaznej Warowni, ale i tak następuje dość szybko. Najlepszym momentem do ataku jest ten, zaraz po pojawieniu się Aldii w nowym miejscu. Czasu wystarczy na 2 ataki wielkim mieczem trzymanym oburącz (jeśli nie jesteś zbyt daleko od bossa, ale wystarczająco, by nie otrzymać obrażeń od wybuchu), po tym czasie ziemia wokół niej zaczyna się rozgrzewać, więc lepiej oddalić się na bezpieczną odległość, tak by kontrolować wydarzenia na arenie. Teraz pozostaje ci czekać do kolejnej teleportacji i unikać/blokować jej ataki do tego czasu, co nie powinno być wielkim wyzwaniem. Ataki ogniste są przewidywalne i niezbyt szybkie, jedyny, na który trzeba szczególnie uważać to długo przygotowywana ognista kula zadająca śmiertelne obrażenia. Ataki mackami zadają średnie obrażenia, ale w miarę łatwo można ich uniknąć. Po wykonaniu kilku ataków Aldia przenosi się w nowe miejsce, początkowo losowe, później tam, gdzie znajduje się nasza postać, więc dobrze pozostawać w ruchu. Powtarzaj tą taktykę do skutku a walka nie powinna sprawić wielu problemów.
Video Strategia
Wskazówki:
- Aldia w trakcie walki może być w trybie ognistym albo ostygłym:
- Tryb ostygły występuje tuż po teleporcie, ataku przypominającym Burzę Chaosu oraz ładowaniu Wielkiej kuli ognia. W tym trybie jest odporna na ogień/magię i wrażliwa na błyskawice.
- Tryb ognisty w którym jest otoczony aurą zadającą obrażenia od ognia. Dodatkowo wtedy ma redukcję obrażeń. W drugiej fazie (która rozpoczyna się krzykiem) aura zadaje jeszcze więcej obrażeń, a Aldia jest praktycznie niewrażliwy.
- Zadaje obrażenia od ognia oraz fizyczne. Z racji tego wyposażenie z wysoką odpornością na ogień jest zalecane.
Łupy:
- Jako jedyny krytyczny przeciwnik w serii, pokonanie go nie daje dusz. Jest to najprawdopodobniej spowodowane tym, że główna postać nie uśmierca Aldii, tylko zmienia go w nieumarłego.
- Gracz dostaje do wyboru dodatkowe zakończenie.
Dialogi:
Czarny Jar
Od bardzo dawna nikt nie dotarł tak daleko. Młoda pusta istoto. Chcesz się pozbyć klątwy? Przyjmij więc los sobie podobnych i staw czoła czekającym cię próbom. Chyba, że opuściła cię już nadzieja... Pusta istoto, do wyboru masz dwie ścieżki. Odziedzicz porządek tego świata lub go zniszcz. Wyboru może jednak dokonać tylko monarcha. Niewielu dotarło choćby tutaj. Przed tobą jednak jeszcze długa podróż. Niedojrzała pusta istoto, czy masz w sobie potrzebną siłę? Pusta istoto, szukaj Vendricka. Prawie stał się on prawdziwym monarchą. Z pewnością wskaże ci właściwą drogę. Do zobaczenia pusta istoto.
Krypta Nieumarłych
Ha, ha. Chyba się już znamy. Pusta istota, która nie zna strachu. Co każe ci tak usilnie próbować poskromić tę rzekomą klątwę? Życie jest wspaniałe. Piękne. Olśniewa nas tak bardzo, że ogarnia nas obsesja. Niektórzy pozostają wierni swemu przeznaczeniu, są jednak niczym skorupy, wyłącznie ciało i umysł. Pewien człowiek stracił swoje ciało, lecz żył dalej, będąc tylko głową. Inni gonią za urokami miłości, jak ulotne by nie były. Co zaś kieruje tobą? Pan Światła przegnał kiedyś mrok i wszystko, co pochodziło od ludzi. Oni sami zaś przybrali ulotną formę. Takie jest pochodzenie naszego świata. Ludzie są tylko rekwizytami na scenie życia, a ulotność i wyrafinowanie nie zmienią tego, że... kłamstwo pozostaje kłamstwem. Czy wiedząc to, nadal pragniesz pokoju, pusta istoto? Vendrick, niemal prawdziwy monarcha, jest tutaj, niedaleko. Kim jest jednak król? Ty nie pochodzisz z wielkiego rodu, nie dotknęło cię przeznaczenie. Czego poszukujesz? Nie potrafisz tego nazwać. Spotkamy się jeszcze, pusta istoto.
Smocza Kapliczka
Pusta istoto. Jakże niestrudzenie zmagasz się z tym straszliwie podłym światem. Pokój zapewnia ludziom iluzję życia. Spętani fałszem pragną miłości, nie wiedząc, że jest ona tylko iluzją. Zmienia się, gdy dotknie ich klątwa. Dźwigamy to jarzmo. Jest równie prawdziwe, jak drzemiący w ludziach mrok. Wszyscy całkowicie wierzą w iluzję życia. Ale czy to źle? To tylko konstrukt, fasada, a jednak... Świat pełen ciepła i splendoru. Pusta istoto, czy pragniesz zrzucić jarzmo i zepsuć ten cudowny fałsz? Jestem Aldia. Chciałam zrzucić jarzmo przeznaczenia, lecz mi się to nie udało. Teraz pragnę jedynie odpowiedzi. Odnajdź tron. Odnajdź światło, mrok i to, co się za nimi kryje.
Tron Pragnień
Przed walką:
Monarchowie zjawiają się i odchodzą. Jedni giną od trucizny, inni czezną w płomieniach. Jeden z kolei drzemie w lodowej krainie. Żaden z nich nie stał jednak tu jak ty teraz. Istoto, której niestraszne przeciwności. Udziel nam odpowiedzi.
Po walce:
Straciłam wszystko, lecz cierpliwie tu czekałam. Tron z pewnością cię przyjmie. Pozostaje jednak pytanie... Czego tak naprawdę pragniesz? Światła? Mroku? A może czegoś całkiem innego...?
Zakończenia (dwa zakończenia występują tylko w przypadku posiadania aktualizacji Scholar of the First Sin i pokonaniu Aldii, w przeciwnym razie dostępne jest tylko pierwsze)
Objęcie tronu:
Ty, co jednoczysz ogień i niesiesz klątwę... Gdy ogień zostanie zjednoczony, dusze znów rozkwitną. Wszystko rozegra się na nowo. Do ciebie należy wybór czy przyjmiesz to, czy odrzucisz? Zasiądź na swym tronie, rządź wspaniale. To, co przed nami, ujrzeć możesz tylko ty.
Opuszczenie tronu:
Ścieżka nie istnieje. Poza obrębem światła, poza zasięgiem mroku... cóż może tam na nas czekać? A jednak wciąż szukamy, nienasyceni... Taki jest nasz los.
